En voilà, de tweede week is al weer ingezet in 2022. Hoe zwaar het najaar gevoelsmatig voor mij was, zo licht voelde de overgang naar 2022. Het enige verschil was een weekje verlof. Maar niet zomaar een verlof. Het waren zeven heerlijke beeldhouwdagen die ik mezelf cadeau heb gedaan. Elke dag trok ik naar de serre om telkens dat te doen wat ik graag doe : creëren vanuit mijn hart.
Ik eindigde het jaar met twee kleine schelpjes. Ik stak er evenveel werk in als in een groot beeld. De grootste is niet langer dan 15 cm. Al die pietleuterige details vroegen véél tijd om ze goed te krijgen. Maar het resultaat mag er wezen, al zeg ik het zelf. ;-) Klein maar fijn!
Ik begon 2022 met een albast die me aantrok maar waar ik geen idee had wat ik er mee zou doen behalve dan het gevoel van lichtheid of van een lichtpunt uitdrukken. Het proces zelf verliep zoekend. Eerst gewoon de vorm van de steen gevolgd om alle putten er uit te vijlen. Resultaat : egaal maar te saai. Dan maar naar mijn gevoel een gat er in gebeiteld. Toen wist ik het niet meer. Dacht dat ik hem geruïneerd had. Na veel kijken en bekijken even afstand genomen van de steen om uiteindelijk te eindigen met het harken van dode bladeren in de serre. Een mens moet iets doen, hé. Na twee uur hard labeur terug naar mijn steen gegaan en toen zag ik het ineens. Als een lichtje dat aanging in mijn hoofd wist ik wat de volgende stap moest worden. Het resultaat zie je hier. Het werd letterlijk een soort van stralend lichtpunt.
Een heel verrassende diep donkere champagne albast. Misschien dat ik in de diepte nog een puntje goud aanbreng maar dat idee laat ik voorlopig even bezinken.
Net zoals vorig jaar wil ik mijn werken van 2021 op foto vereeuwigen door mijn professionele huisfotograaf (zoon Max). Ik moet hem alleen nog met zijn lurven te pakken krijgen. Tot nu toe ontsnapte hij me nog maar ik weet zeker dat ik hem kan paaien met het één of ander lekkers of zo. :-)
Die week beeldhouwen heeft me goed doen voelen. Ook al was ik alleen met de overgang van oud op nieuw, ik voelde me gelukkig. Andere jaren kan er dan zo iets knagen vanbinnen of kan ik me in de slachtofferrol wentelen. Dit jaar voelde echt zo anders. Ik geloof graag dat het een voorbode mag zijn van een mooi jaar ongeacht corona. Ik parkeer dit thema graag aan de deur om me volledig te richten op dingen die meer de moeite waard zijn en waar ik vreugde uit haal. Ik wens het iedereen toe. Iets moois waar je blij van wordt, iets dat je gelukkig maakt, hoe klein ook. Elke dag één moment te hebben waaraan je een goed gevoel overhoudt. Het zijn de kleine dingen die het doen : een lekkere warme chocolademelk op een koude dag, een heerlijk zelfgemaakte dadelpraline (of 2 of 3...), kijken naar al die vogels op de voederplank, op een wandeling een hartvormige steen vinden, de zon zien opkomen in prachtige roze tinten, de vorm van een blad bewonderen, de koelte van de winterlucht tot in je longen voelen, samenzijn met mensen waar je om geeft... Leven gaat over 'zijn' en 'zijn' bestaat uit bewuste ervaringen opdoen met al onze zintuigen.
De lichtpuntjes in je leven. Gemakkelijk overkeken maar o zo broodnodig.
Eén van mijn dromen is zeker om verder beeldhouwcursussen te geven en nog meer mensen mee te nemen in de wereld van creatie en steen.
Welke is jouw droom?