Hoe doe je dat nu precies om van een ruwe steen naar een afgewerkt beeld te gaan?
Ga mee met mij op een creatieve reis.
Allereerst is er de roep van de steen.
Ik viel onmiddellijk voor deze ruwe blok omdat ik er dadelijk het potentieel van een hoofd en een vogel in zag. Toch is hij meer dan een jaar in mijn garage blijven liggen. En al die tijd bleef ik er een hoofd en een vogel in zien maar stelde ik de uitwerking van het beeld uit. Beetje schrik voor de uitdaging, denk ik.
Toen ik uiteindelijk toch aan het creatief proces begon, heb ik eerst de ruimte voor het gezicht gemarkeerd en een eerste aanzet gegeven van de vogel. Dat was het makkelijkste deel. Nu verder doorzetten met de uitdaging.
Het was de eerste keer dat ik een gezicht wilde uitproberen. Dus met veel onzekerheid en stapje per stapje heel langzaam gewerkt. Ik had een handleiding met foto's om te volgen maar amai, de realiteit bleek een stuk moeilijker te zijn. Zoals symmetrie van de ogen bijvoorbeeld.
Verder de kin vrij gemaakt en de vleugel van de vogel gevijld.
Om een beter overzicht te krijgen van mijn werk plaatste ik het beeld op een sokkel. Tijdens mijn zoektocht naar de 'coup' van het haar heb ik meermaals gewenst een kapster te zijn geweest. Maar lok per lok ontstond het kapsel.
Ook stelde ik vast dat er aan de rechterkant langs het hoofd meer ruimte mocht komen.
Zelfs de achterkant kreeg een kapselbeurt.
Heel voorzichtig het teveel aan steen weg gebeiteld want nog niet zo lang geleden liep het daar met mijn vorige beeld mis. En aangezien dit ook een hele zachte steen was, mezelf verplicht om met kleine kapjes het teveel weg te werken.
Nog verder de ogen en de neus uitgewerkt en gedetailleerd, evenals de staart van de vogel.
En dan kon het schuurwerk beginnen met verschillende korrels schuurpapier.
Ik besloot na een nachtje slapen om het gezicht enigszins ruw te laten en alleen de vogel verder te polijsten in water zodat bij hem de kleur er mooi kon doorkomen.
Als afwerking nog een bekje bevestigd van inox staafjes en hem opgeboend met boenwas tot hij blonk.
Dit beeld maken was vooral een heel langzaam proces. Ik ben echt in de traagheid gedoken. Om telkens weer af te stemmen bij mezelf en het beeld. Het heeft me alleen maar meer plezier gegeven tijdens het creatieproces. Ik voelde dat ik geen zin had om dit even snel te fixen maar dat ik echt mijn tijd wilde nemen om te voelen wat er mocht ontstaan. Ik ondervond dat ik daardoor dieper kon door dringen in de steen.
En het is geworden : vogel spreekt.
De sjamaan houdt haar ogen gesloten en luistert vanuit haar eigen stilte. Ze is gericht om haar innerlijke wereld te verbinden met de dierenwereld. De wereld van de vogels. En de vogel spreekt of zingt om zijn boodschap door te geven.
Wil je ook graag leren beeldhouwen? Kijk dan op mijn website welke plekken nog open zijn.
Niets fijner om je creativiteit te prikkelen dan creatief bezig te zijn. Als je geen ervaring hebt, neem ik je stap voor stap mee zodat ook jij kan beeldhouwen.